Opća informacija

IgG antitijelo je najobilnije antitijelo u cirkulaciji. Kod zdravih odraslih osoba IgG  čini  oko 75% svih serumskih imunoglobulina. Ono je glavno antitijelo u cirkulaciji ali i u ekstracelularnim tekučinama  što mu omogučuje  kontrolu infekcie u tjelesnim tkivima.  

Klinička informacija – indikacija:

Mjerenje IgG antitijela jasno ukazuje na imunološki status osobe  na određene patogene.

Jasan porast ovog antitijela ukazuje na akutnu infekciju dok stacionarni nivo IgG govori da li je dotična osoba bila prije u kontaktu sa određenim mikroorganizmom.

O ulozi IgG antitijela u obrani i specifičnoj dijagnostici vidi opširnije u:

VIRUSNI HEPATITISI 

 VIRUSI OSTALI,  BAKTERIJE,  PARAZITI, GLJIVICE, HIV INFEKCIJA

Jedinica:

mg/dL

Referentni interval:

IgG u serumu   

>10 godina:  768 – 1.632

Opća informacija

IgA antitijelo je posebno zanimljivo antitijelo. Naime ono se javlja u dva oblika , jedan u krvi a drugi na površini sluznica i tjelesnim sekretima. Prvi (u krvi) građen je od jedne molekule – tzv monomer, dok je drugi (sluznice i tjelesni sekreti) građen od dvije posebno povezane molekule – tzv dimer. 

Dok se IgA u krvi (serumski IgA)  nalazi u malim kolićinama, ono je zastupljeno u mnogo većoj kolićini na površini mukoznih membrana – sluznicama (probavnog, respiratornog i urogenitalnog trakta) te u  tjelesnim sekretima ( slina, suze, kolostrum, majčino mlijeko, bronhalni sekret,  nazalni sekret, vaginakni sekret, prostatična tekučina). Ovaj IgA naziva se sekretorni IgA. Ovaj sekretorni IgA  izlučuje se u crijeva svaki dan u količini od 3 – 5 grama !

Klinička informacija – indikacija:

Na spomenutim prostorima (sluznice) i  tjelesnim sekretima sekretorni IgA igra važnu ulogu u neutralizaciji i sprečavanju prodora mikroorganizama u tijelo.

Smanjene vrijednosti sekretornog IgA ili njegovo odsustvo  dovodi do klinički važnog stanja imunodeficijencije što može rezultirti asa učestalim infekcijama respiratornog  urogenitalnog trakta te prodora u tjelo supstanca koje mogu izazvati alergiju.

O ulozi IgA antitijela u obrani i specifičnoj dijagnostici vidi opširnije u: 

VIRUSI OSTALI,  BAKTERIJE,  PARAZITI, GLJIVICE 

Jedinica:

mg/dL

Referentni interval:

IgA u serumu   

>10 godina:  68 - 378

Opća informacija

IgE antitijeloje najmanje zastupljeno u cirkulaciji – 0,05% svih imunoglobulina. Glavna funkcija IgE antitijela je u imunitetu na parazite te kod nekih protozoa.

IgE antitijelo, također  igra bitnu ulogu i u alergiji (tip I hipersenzitivna reakcija)

Klinička informacija – indikacija:

U  osoba sa određenim vrstama alergične reakcije (atopija) razina IgE u krvi može biti i 10 puta veća od normale. Specifičnim IgE testiranjem moguće je dokazati alergijsku reakciju na niz alergena.  

O ulozi IgE antitijela  vidi opširnije u: 

ALERGIJA

Jedinica:

μg/L

Referentni interval:

IgE u serumu 

< 432

Opća informacija

Antitijela koja se nalaze na unutarnjim površinama tijela - (sluznicama  probavogi,  dišnog  i  urogenitalog  trakt   te u brojnim sekretima: slina, suze, kolostrum i dr.)

Klinička informacija – indikacija:

Smanjena produkcija (deficit) ovih antitijela slabi obranu tijela na  sluznicama (a to su mjesta  gdje se odvija susret sa mnogim stranim agensima) što može rezultirati brojnim učestalim infekcijama te alergijskim reakcijama

IgA antitijelo u slini važan je indikator  obrane  sluznice početnog dijela  probavnog  trakta. 

                                                                                                                                                                                                         Opširnije vidi u: 

IMUNOLOŠKI  STATUS - IMUNITET - IMUNOLOŠKA  OBRANA TIJELA

INDIKATORI  STRESA 

IMUNODEFICIJENTNA  STANJA  IgA DEFICIJENCIJA

DIJAGNOSTIKA IZ STOLICE

Jedinica:

μg/L

Referentni interval:

IgE u serumu 

< 432

Opća informacija

Već od rođenja te kasnije, organizam je izložen nizu infektivnih agensa koji ne trebaju nužno dovesti do bolesti. Kontakt s njima  ne treba rezultirati bolešću već on prolazi bez simptoma.Takav susret s njima, međutim, registrira imunološki sustav, koji na njih, kao i na svaki strani agens stvara specifična antitijela. Kontakt sa takvim širokoprisutnim (ubikvitarnim) agensima u našoj okolini rezultira prvo IgM antitijelima koja relativno brzo naestaju a koja uskoro zamjene  IgG antitijela –koja mogu trajati dugo, katkada i doživotno.. 

Primjeri takvih ubikvitarnih antigena su brojni, poput  EBV, CMV, hepatitis A virusa, ali i hepatitis B virusa te brojnih drugih agensa.

Utvrđivanjem IgG antitijela na takve uobičajene antigene iz naše okoline daje grubu odnosno opću procjenu stanja (statusa) imunološkog sustava osobe i to u segmentu produkcije antitijela (specifični humoralni imunitet)

Više vidi u: 

VIRUSI OSTALI,  BAKTERIJE,  PARAZITI, GLJIVICE 

Jedinica:

mg/dL

Referentni interval:

Opća informacija

Kao što je već rečeno visoko specijalizirane stanice koje su osnova specifičnog imuniteta su; T limfociti i B limfociti. B limfociti odnosno iz njih nastale plazma stanice osnova su humoralnoh imuniteta tj produkcije specifičnih antitijela – imunoglobulina.

T stanice ili T limfociti (uz B stanice ili B limfocite)  imaju ključnu ulogu u specifičnoj staničnoj imunosti.. Oni se zovu T stanice jer sazrijevaju u timusu.  

Postoji više podtipova T stanica a svaka ima posebnu funkciju.Tu spadaju: T helper stanice (CD4+  T stanice),  citotoksične T stanice (CD8+ T stanice), T stanice sječanja (memory T cells), regulatorne T stanice (supresorske T stanice), prirodne T stanice ubojice (natural killer T cells).

Klinička informacija – indikacija:

T stanice vrše brojne funkcije koje omogućuju normalno odvijanje imunološke obrane tijela.

Oni usko surađuju sa B limfocitima i nizom drugih stanica i molekula koje su uključene u obrani organizma..Smanjenje broja T limfocita ili njihova smanjena funkcija mogu rezultirati nizom defekata u tijelu te razvojem brojnih patoloških stanja..

Uzroci T stanične deficijencije uključuju limfocitopeniju T stanica ili pak defekt pojedinačnih T stanica. Potpuna insuficijencija T staničnih funkcija  može nastati zbog hereditarnih stanja poput teške kombinirane insuficijencije (SCID) i  Omenn-ovog sindroma. Djelomična  insuficijencija T staničnih funkcija uključuje AIDS,  hereditarna stanja kao što su: DiGeorgov sindrom (DGS), sindrom kromosomskog prekida /CBSs),  te kombinirane B-stanične i T- stanične poremečaje poput: ataksije-teleangiektazije (AT) i Wiskott-Aldrich syndrom (WAS).  

Od patogenih mikroorganizama koje inače kontrolira T stanični sustav su intracelularni patogeni poput Herpes simplex virusa  virusi opčenito, Miobakterije i Listerija ali i gljivične infekcije. Uz deficit T stanica kontrola ovih infekcija je bitno poremečena.

Postoje i maligna oboljenja T-stanica: ekstranodalni T stanični limfom, kutani T stanični limfomi (Sezary syndrom, Mycosis fungoides), aplastični veliki stanični limfom, angioimunoblastični T stanični limfom.

Više u: SPECIFIČNI IMUNOLOŠKI SUSTAV

Jedinica:

Referentni interval:

Vrijeme određivanja:

Nalaz je gotov kroz nekoliko dana