Opća informacija  

Obje bolesti spadaju u nespecifične  upalne bolesti crijeva. Chron-ova bolest zahvača  veliki dio probavnog trakta (najčešće crijevo)  dok je ulcerozni kolitis ograničen na debelo crijevo.

Do 70% bolesnika sa Chron-ovom bolešču imaju antitijela na Saccharokyces cerevisie (ANCA). Premda pravi razlog tome nije poznat  ASCA antitijela  su snažno povezana sa upalnim procesima u crijevu. Uz ASCA u raznim kombinacijama IgG i IgA  u dijagnostici Chron-ove bolesti važno je utvrditi I prisustvo  ANCA BPI IgG antitijela te kalprotektin

Dakle antitijela za utvrđivanja Chronove bolesti su:

             

ASCA Combi       - antitijela na Saccharomyces cereusiae skupno  (marker Chron-ove bolesti)

ASCA IgA        

ASCA IgG        

ANCA  BPI  IgG  -  bactericidal permeability-increasing protein 

KALPROTEKTIN U SERUMU

KALPROTEKTIN U STOLICI

 

Klinička informacija

Početni znak Chron-ove bolesti je obično bol u trbuhu. Proljev sa krvlju ili bez nje, potreba za stolicom i do 20 puta na dan, neugodnosti u perianalnom području, inkontinencija stolice. Uz opče simptome bolesti,  te simptoma sa strane  probavnog trakta  u tijeku ove bolesti mogu bitizahvačeni i drugi organi   koža - eritema nodozum, unutarnje uho oko, zglobovi). 

 

Opširnije vidi u:

AUTOIMUNE BOLESTI 

PROBAVNI SUSTAV

CHRON-OVA BOLEST

                                                                                                                     

 

Jedinica:

OD index

 

Referentni interval:

 

Opća informacija  

Autoimuni gastritis je bolest karakterizirana  imunološkim odgovorom usmjerenim na parijetalne stanice želuca. Ovaj autoimuniodgovor  može kasnije dovesti do razaranja parijetalnih stanica  i do izražene hipokloridije. Dalja posljedica može biti slaba absorpcija vitamina B12 te perniciozna anemija. 

U dokazivanju ovog poremečaja koristimo se utvrđivanjem autoantitijela na parijetalne stanice:

 

APC test 

 

Klinička informacija

Dijagnostika perniciozne anemije

 

Opširnije vidi u:

AUTOIMUNE BOLESTI 

PROBAVNI SUSTAV

AUTOIMUNI GASTRITIS

 

Jedinica:

 

OD index

 

Referentni interval:

Opća informacija  

Dijabetes je kompleksna grupa metaboličkih bolesti karakterizirana povišenim šečerom (glukoze)  u krvi, bilo zato jer gušterača ne luči dovoljno inzilina  ili jer ga stanice, koje inače koriste taj šečer, ne mogu koristit

 

Klinička informacija

Postoje tri glavna tipa dijabetesa:

Tip 1 - nastaje zato jer gušterača ne stvara dovoljno inzulina  (poznat i kao o inzulinu ovisan dijabetes)

Tip 2 – nastaje zbog tzv inzulinske rezistencije – to je stanje kod kojega stanice ne uspjevaju koristiti  

             inzulin na pravi način.

Trudnički dijabetes  koji se javlja u trudnica koje dotada nisu imale dijagnozu dijabetesa. Ovaj oblik dijabetesa  može se razviti prema dijabetesu tip 2

Najčešći simptomi dijabetesa Tip 1: izrazita glad, gubitak težine.slabost, umor, zamagljen vid.

Najčešći simptomi dijabetesa Tip 2: često i obilno mokrenje, žeđ, slabljenje, zamor, smetnje vida,

 

Dijagnostika dijabetesa uključuje alijedeće pretrage koje daju uvid u produkciju inzulina:

 

C-PEPTID          - SERUM

C-PEPTID          - URIN

           Obje ove pretrage bolji su pokazatelj produkcije inzulina od samog mjerenja inzulina jer za 

           razliku od njega su  metabolički  neaktivni  i dva do pet puta duže ostaju u cirkulaciji od 

           inzulina koji je podložan  brzom  promjenom nivoa u serumu. 

 

Tip 1 dijabetes  nastaje zbog kroničnog razaranja beta stanica pankreasa koje izlučuju inzulin.Smatra se da je ova autoimuna destrukcija beta stanica  potpuno asimptomatska sve dok nije razoreno 80-90% tih stanica.Taj proces razaranja može trajati godinama i započeti bilo kada u svih dobnih skupina.

Tijekom te faze (bez simptoma odnosno bez znakova bolesti) taj autoimuni proces je karakteriziran  prisutnošču u krvi  autoantitijela  na antigene beta stanica.

Ta autoantitijela su;  IAA (anti-inzulin antitijela, anti-GAD (antitijela na glutamic-acid decarboxilase, ICA 512 (anti-tirozin fosfataza) te ZnT8 (anti-Zinc transporter 8.

Budući se ova antitijela pojavljuju u krvi znatno prije nastupa znakova bolesti jasno je da njihov nalaz u krvi upučuje na potencijalni razvoj Tip 1 dijabetesa 

Tip 1 dijabetes se može dakle razlikovati od Tip 2 dijabetesa nalazom slijedečih autoantitijela:

 

IAA                 -  Insulin antibodies tests – antitijela na humani inzulin

Anti- GAD      - antitijela na glutamic acid decarboxilase

ICA                  - antitijela na (antigene) stanica otočića pankreasa

ICA  2             

ZnT8 Ab        -  Zinc Transporter 8 Autoantibody -  autoantitijela na pankreatične beta stanice     

 

Tip 2  dijabetes  

Rizični faktori za nastanak dijabetesa Tip 2 su mogu biti: preobilna ishrana, pretilost, slaba fizička aktivnost i drugi

Testovi za dokazivanje Tip2 dijabetesa su:

Hb A1c   test. 

Glukoza u krvi mjerena natašte

Glukoza dnevni profil

OGTT – test tolerancije glukoze

 

Opširnije vidi u:

AUTOIMUNE BOLESTI 

DIJABETES

 

Jedinica:

 

 

Referentni interval:

Opća informacija  

Reumatske bolesti su bolna stanja obično izazvana upalom, otokom, bolovima  u zglobovima ili mišićima.

 

 Klinička informacija – indikacija:

Više je reumatskih bolesti no najčešći je reumatoidni artritis - RA (kojih ima više od 100 vrsta), i koji je jedan od najčešćih sistemskih autoimunih bolesti a nastaje zbog hiperaktivnosti imunološkog sustava. 

U reumatoidnom artritisu imunološki sustav napada ovojnicu zglobova izazivajući pritom bol u zglobu, otok i razaranje tkiva.

U ranoj fazi bolesti najčešći simptomi su: povećanje limfnih čvorova, mučnina, sllabost, umor i jutarnja ukočenost zglobova. Kod reumatoidnog artritisa mnogo  je prisutnih laboratorijskih elemenata za postavljanje dijagnoze to su:  reumatoidni faktor (RF), antinuklearna antitijela – ANA (vidi: ANA  (ANTINUKLEARNA ANTITIJELA), imuni kompleksi, sustav komplementa. Najvažnije je određivanje reumatoidnog faktora i to u sva tri razreda antitijela (IgM, IgG, IgA) jer osim dijagnostičke imaju i prognostičku vrijednost. Pojava RF –IgM  može prethoditi nastupu reumatoidnog artritisa  i više godina. RF-IgG i RF-IgA u početku bolesti su loš prognostički znak jer ukazuju na erozivnu bolest zgloba. 

Testovi za dokazivanje reumatoidnog artritisa: 

          

RF screen -   reumatoidni faktor, skupna antitijela svih triju razreda.

RF – IgM

RF – IgG                                                                                                                                               

RF – IgA

 

Gore spomenuti testovi su vrlo korisni rutinski testovi za dokazivanje RF. Međutim ova antitijela su također prisutna i u nekim drugim autoimunim bolestima, nekim infekcijama a i kod zdravih osoba  čak i do 15%.  Jedan  relativno novi test pokazao je također svoju vrijednost u dijagnostici RF – a ima i prognostičku vrijednost jer se javja godinama prije razvoja kliničkih znakova bolesti. To je ciklički citrulirani peptid (CCP) odnosno antitijelo usmjereno na njega – anti-CCP..

 

Anti-CCP – antitijelo na citrulin ciljni peptid                                                                                                                                                    

 

Opširnije vidi u:

AUTOIMUNE BOLESTI 

REUMATSKA BOLEST

 

Jedinica:

U/mL

 

Referentni interval:

Opća informacija: Anti-CCP (antitijela na ciklički citrulinski peptid), predstavlja novi biološki parametar u ranom otkrivanju Reumatoidnog artritisa (RA), kao jednu od najčešćih autoimunih bolesti. Nedavno se otkrilo da je u serumu osoba s RA, citrulin ciljni peptid različitih auto-anititjela kao anti-perinuklearni faktor, anti-keratin antitijelo, itd. Na tome se zasniva određivanje anti-CCP, koja su visoko specifična za RA. Klinička informacija - indikacije Jedna od najvažnijih dijagnostičkih prednosti antitijela anti-CCP je njihova prisutnost u ranoj fazi RA (

Vidi:

IMUNODEFICIJENTNA STANJA – IgA DEFICIJENCIJA

BILJEZI STRESA -  IMUNOLOŠKA OSNOVA

DIJAGNOSTIKA IZ STOLICE

DIJAGNOSTIKA IZ SLINE

 

Jedinica:

U/mL

 

Referentni interval: