Opća informacija: 

Polio virus je član familije Picornaviridae

 

Klinička informacija – indikacija:

Infekcija sa polovirusima dovodi do poliomijelitisa – sistemske infektivne bolesti koja primarno zahvača centralni živčani sustav a katkada dovodi do dugotrajne  paralize i smrti. Jedna od najozbiljnijih komplikacija  uključuje  dišni sustav jer infekcija poliovirusom može dovesti do paralize respiratornih mišića..

 

U krvi je moguće detektirati antitijela na poliovirus  IgM, IgG i IgA razreda 

 

Nalaz IgM razreda antitijela na poliovirus ukazuje na svježu (akutnu) infekciju ovim virusom.

 

Opširnije vidi:

VIRUSI OSTALI, BAKTERIJE, PARAZITI, GLJIVICE 

 

Jedinica:

OD index 

 

Referentni interval:

Opća informacija: 

Polio virus je član familije Picornaviridae

 

Klinička informacija – indikacija:

Infekcija sa polovirusima dovodi do poliomijelitisa – sistemske infektivne bolesti koja primarno zahvača centralni živčani sustav a katkada dovodi do dugotrajne  paralize i smrti. Jedna od najozbiljnijih komplikacija  uključuje  dišni sustav jer infekcija poliovirusom može dovesti do paralize respiratornih mišića..

 

U krvi je moguće detektirati antitijela na poliovirus  IgM, IgG i IgA razreda 

 

Nalaz antitijela na poliovirus  IgG  razreda može  ukazivati na akutnu (svježu) infekciju ovim virusom ukoliko postoji porast visine (titar) ovog antitijela u krvi u razmaku od oko 7 dana.

Ako porasta titra nema najvjerojatnije se radi o prošloj infekciji ovim virusom.

 

 

 

 

Opširnije vidi:

VIRUSI OSTALI, BAKTERIJE, PARAZITI, GLJIVICE

 

Jedinica:

OD index 

 

Referentni interval:

Opća informacija: 

Polio virus je član familije Picornaviridae

 

Klinička informacija – indikacija:

Infekcija sa polovirusima dovodi do poliomijelitisa – sistemske infektivne bolesti koja primarno zahvača centralni živčani sustav a katkada dovodi do dugotrajne  paralize i smrti. Jedna od najozbiljnijih komplikacija  uključuje  dišni sustav jer infekcija poliovirusom može dovesti do paralize respiratornih mišića..

 

U krvi je moguće detektirati antitijela na poliovirus  IgM, IgG i IgA razreda 

 

U određenim okolnostima nalaz ovog razreda antitijela ukazuje na akutnu infekciju.

 

Opširnije vidi:

VIRUSI OSTALI, BAKTERIJE, PARAZITI, GLJIVICE 

 

Jedinica:

OD index 

 

Referentni interval:

Opća informacija Progesteron je ženski spolni hormon iz skupine steroidnih hormona, koji zajedno s estrogenima sudjeluje u regulaciji menstrualnog ciklusa. Najviše se stvara u žutom tijelu, s čijim rastom odnosno veličinom korelira razina u krvi te tijekom trudnoće u posteljici. ijekom menstrualnog ciklusa, vršna vrijednost se dostiže sredinom luteinske faze (oko 21. dana menstrualnog ciklusa). Manje količine ovog hormona sintetiziraju se u kori nadbubrežnih žlijezda. Nešto malo progesterona stvara se i u nadbubrežnoj žlijezdi i testisima, kao intermedijer tijekom biosinteze kortikosteroida i androgenih hormona. Klinička informacija – indikacija: Progesteron je koristan u liječenju, odnosno dijagnozi neplodnosti. Indikacija za određivanje koncentracije progesterona ovisi o fazi menstrualnog ciklusa Određivanje koncentracije u luteinskoj fazi može dobro potvrditi ovulaciju i funkcionalno žuto tijelo. U trudnoći sinteza progesterona raste, posebno nakon 8. tjedna, kada posteljica preuzima dominantnu ulogu u sintezi progesterona. Osnovne indikacije za određivanje koncentracije su: • Dokazivanje ovulacije (sinteza započinje nakon ovulacije pod utjecajem LH) • Procjena funkcije žutog tijela (vršne koncentracije očekuju se oko 21. dana ciklusa) • U dječjoj dobi, ukoliko postoji sumnja na enzimski defekt 20-22 dezmolaze (posljedica je nemogućnost sinteze progesterona), odnosno defekt 17a-hidroksilaze ili 17-20 dezmolaze (povišena koncentracija progesterona, kao prekursora u reakcijama kataliziranim ovim enzimima Opširnije vidi u: HORMONI Mjerna jedinica nmol/L Referentni interval Muškarci: 0,7 – 4,3 nmol/L Žene folikularna faza: 0,6 – 4,7 nmol/L Žene lutealna faza: 5,3 - 86 nmol/L Žene ostmenopauza: 0,3 – 2,5 nmol/L Trudnoća 1.trimestar: 23-137 nmol/L Trudnoća 2.trimestar: 67-343 nmol/L Trudnoća 3.trimestar: 170-933 nmol/L

Opća informacija

Proteini su velike molekule koje se sastoje od jednog ili više lanaca amino kiselina. Proteini su od ogromne važnosti jer su građevni elementi svih stanica i tkiva a odgovorni su za golemi broj funkcija unutar živog organizma. Ove funkcije uključuju: katalizu metaboličkih reakcija,  replikaciju  DNA,  odgovor na različite stimuluse te  prijenos molekula sa jednog mjesta na drugo. Oni izgrađuju mišiće, kožu, kosu, nokte, stanice krvi,  sve unutarnje organe te srce i mozak.

Ukupni proteini u serumu  sastoje se od više od 100 poznatih proteina. Oni obuhvačaju albumine i globuline. Albumini te  α1, α2  i  β globulini se sintetiziraju u jetri dok se gama (γ) globulini sintetiziraju u posebnoj vrsti bijelih krvnih stanica- plazma stanicama  (to su stanice imunološkog sustava koje nastaju transformacijom iz tzv B limfocita). Gama globulini (imunoglobulini) imaju ključnu ulogu u specifičnoj imunološkoj obrani (specifični humoralni imunitet) – koja uključuje obranu od infektivnih agensa.

 

Klinička informacija – indikacija:

Povećanje ili smanjenje količine proteina u serumu naziva se disproteinemija. Ona može biti posljedica niza bolesti. Uz klasično određivanje nivoa proteina u serumu dodatnu informaciju o  prirodi disproteinemije  pruža tzv elektroforeza proteina.

Povišene vrijednosti proteina nalazi se kod dehidracije, paraproteinemije, kod nekih tumora (mijelom, sarkom), kronične upale, ciroza jetre te kod autoimunih bolesti  

Snižene vrijednosti proteina nalaze se kod izrazite hidratacije, hipertireoze, dijabetesa melitusa,bolesti bubrega, opekotine velikih površina kože, kod enteritisa sa izraženim proljevima, jetrenih bolesti, kod nekih malignih bolesti te te slaboj apsorpciji hrane.

 

Jedinica:

g/L

 

Referentni interval:

66 - 81

Opća informacija: 

Parainfluenza virusi spadaju u familiju paramyxoviridae. RNA virus

Oni predstavljaju grupu od četiri virusa od kijih su klinički interesantni njih 3.

 

Klinička informacija – indikacija:

Parainfluenza virusi tip 1, 2 i 3 izazivaju  infekciju gornjeg dijela respiratornog trakta. Najčešći simptomi su: faringitis, konjunktivitis,  prehlada  te upala srednjeg uha 

 

U krvi je moguće detektirati antitijela na viruse parainfluenza tip 1, 2 i 3  IgM, IgG i IgA razreda 

 

Opširnije vidi:

VIRUSI OSTALI, BAKTERIJE, PARAZITI, GLJIVICE

 

Jedinica:

OD index 

 

Referentni interval: